Save my quilt dag,
Vanmorgen stond ik op met een heel relaxed gevoel.
Gisteravond had ik alles al klaargezet en mijn 365 dagen ingepakt, mijn Tomtom al ingesteld en mijn broodjes in mijn tas. ( niet dat ik daar niets zou krijgen, INTEGENDEEL, maar omdat ik nou eenmaal geen gewoon brood eet!)
Om acht uur gaf ik mijn hubje een kus en vertrok ik.
Het begon op de hoek al te plenzen maar het kon mij helemaal niets schelen want ik had een missie.
Een missie om op de, afgesproken, plek te komen.
De afspraak naar aanleiding van de ellende van de lekkende fles over, mijn mooie middenblok van de 365 dagen, mijn complete stress hierover, mijn totale afknapping op mijn quilt in wording en het reddende berichtje van iemand die in mijn hart zit, wel te verstaan in het warme kamertje van mijn hart.
Het warme kamertje van mijn hart, is een van de vier kamertjes die in mijn hart gevestigd zijn. Er wonen alleen de mensen voor wie ik mijn bed uit kom als ze mij nodig hebben, voor wie ik alles op zij leg, voor wie ik mijn laatste hapje over heb, voor wie ik de wereld af rij, kortom...
De mensen van wie ik hou. Dit zijn uiteraard mijn eigen hubje, mijn meiden en hun mannen en natuurlijk mijn kleine grote liefdes en mijn harige baby en mijn ouders maar ook.
Een select gezelschap van vriendinnetjes... De mensen om wie dit gaat, die weten wie ik bedoel!
De route die ik reed was prachtig, zo dicht in de buurt en toch zo onbekend...
Ik reed door werelderfgoed Schokland, waar ik mij verbaasde om zomaar een rijtje huizen tegen te komen terwijl er in de verste verte geen winkel te vinden was.
.. Echt erg he, die AH op de hoek instelling....
Na een uurtje rijden doemde het voor mij op... Die brug, die brug die ik zo vaak op foto's zie, die brug met de gouden wielen boven op.( later hoorde ik dat het echt bladgoud is) en als ik verder keek, over die prachtige rivier dan lag daar dat hele mooie stadje...dat stadje waar ik al zo veel over gelezen had, dat stadje waar mijn afspraak, met haar lieve man en hond woont.
Zo apart, normaal ben ik bloednerveus als ik ergens voor het eerst heen ga wat ik spannend vind of enthousiast over ben, ben ik bloednerveus als ik dan ook nog eens ergens alleen heen moet rijden terwijl ik geen flauwe notie heb hoe, wat, waar enz. VANDAAG TOTAAL NIET!
Ik was totaal relaxed..Ik hou van dat gevoel..
Toen mijn auto geparkeerd stond bij mijn collega's, overigens gewoon een gratis parkeerplaats.. Waar zie je dat nou nog in ons krenterige kikkerlandje?
 |
| Best apart, de hortensia is blauw... |
Stapte ik uit de auto, pakte mijn tas en mijn meegebrachte cadeautje en ging lopen.
Het begon te spetteren maar dat interesseerde mij helemaal niets want het was zo leuk om daar te lopen.
De toerist in mij plopte op en ik ging spontaan iets rustiger wandelen en nam overal een foto van.
Wat een mooie skyline, die brug en dat stadje, over-, en aan de andere kant van die rivier.
Ik zocht de, doorgestuurde, wandelbeschrijving er bij en twintig stappen later stond ik voor haar deur!
De deur ging open, een blij gezicht, een knuffel, naar binnen, koffie, kletsen, kennis gemaakt met manlief en hond, cadeaut'jes ( ook voor de hond die heeeeeeeeel blij was), kletsen, taartje, kletsen, middenblok redden, kletsen, quilts bewonderen, kletsen, lunchen, kletsen...
WAAAAAT is het al zooooooo laat!!!!
Ik moet echt gaan, zo jammer, was zo gezellig, was gewoon lekker thuis zijn bij iemand bij wie je al jaren komt, was die klik die je met weinig hebt, was geweldig!
Was voor herhaling vatbaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten